Memleket meseleleri! (Bolu)

   Güzel Bolumuz son haftalarda ülke gündemine en ilgi çekici konularla girmekte. Öyle ki, Bolu olarak televizyonların ana haber bültenlerine ve ulusal gazetelere her hafta bir konu vermeyi başarıyoruz.

  Biz her ne kadar Bolu'ya olan bağlılığımız sebebiyle toz kondurmasak da, herkesin bildiği bir gerçek var ki, Bolu bugünkü görünümüyle olması gereken yerin çok altında birçok konuda kötü etkileşime kurban gitmiş bir şehirdir. Elindeki maddi ve manevi değerlere pek sahip çıkmayan koruyamayan yapısı hepimizin malumudur.

  Abant meselesi artık Bolu sınırlarını aştı. Öyle bir hal aldı ki Bolu İl Özel İdaresi'nin sırtına çok büyük bir sorumluluk yüklemiş durumda.  Görünen o ki bu projenin arkasındaki kişiler tarihe ya Abant'ı kurtaran kişiler olarak geçecekler, ya da Abant'ı bitiren kişiler olarak. Gerçekten çok büyük bir sorumlukla ve veballe karşı karşıyalar. Kamuoyunda ciddi bir sıkıntı hâlihazırda başlamış durumda. Abant bir dünya mirasıdır ve Abant'ta yapılacak bir hata geri dönülmez zararlar verebilir. Sayın Valimizin de bu konuda hassas olduğunu ve kendi kariyeri açısında da oldukça önem taşıyan bu konu üzerinde sıradan bir konuymuş gibi davranamadığını düşünüyorum. Çocukluğumuzda Anıtparkımız küçük bir orman gibiydi. Dönemin Valisi Celal Kayacan Anıtpark'taki birçok ağacı kestirerek, adeta bir çevre katliamına yol açmıştı. Son derece saygın, sevilen ve başarılı bir vali olan Kayacan belki de meslek hayatındaki en büyük eleştiriyi Anıtpark'taki ağaçların kesilmesi dolayısıyla almıştır. Bu küçük örnekle Abant'ta yapılan veya yapılabilecek olan hatalı işlerin sorumlularına büyük kamburlar getirebileceğini görebiliriz

  Diğer taraftan yıllarca giriş parası toplamak dışında herhangi bir faaliyette bulunmayan Milli Parklar idaresinin de Abant'a çivi çakmadığını hepimiz bilmekteyiz.

   Yurdaer Camii  

  Yurdaer Camii ve Külliyesi açıldığı günden beri kamuoyunu meşgul etmekte. Bu meşguliyetine sebebiyet verenler ise ülkemizde bir hayli bulunan, sözde din âlimi ya da din adamı sıfatıyla dolaşan, dar dünyalarda şekillenmiş ve yaşayan kişilerdir. Bu şahıslara son olarak bir de Bolu'da bir vaizlik yapan kardeşimizin eklendiğini ulusal basından öğreniyoruz. Son derece ince elenip sık dokunmuş bir eser olan Yurdaer Camii ve Külliyesi, sanki özellikle yapılıyormuş gibi kiliseye benzetilmekte. Eğer doğruysa tabii ki, toplumu bilgilendirmekle, doğruyu göstermekle yükümlü bir vaizin tamamen ön yargıyla cahilane bir benzerlik kurması odlukçu üzücüdür. Din konusunda ahkâm kesecek bilgiye sahip olmamakla beraber, benzetmenin yanlış olduğu konusunda ısrarlıyım. Bu cahilane benzetmeye sebebiyet veren şey, Yurdaer Camii ve Külliyesi'ni kubbesiz ve dıştan gözüken mimarisinin olmasıdır. Daha önce de yazdığım gibi, kubbe mimarisinin örnekleri Mezopotamya, Roma ve Bizans'dan görülmüş, Osmanlı'ya da Bizans'dan geçmiştir. Bu vaize kardeşimiz eğer bir gün Yunanistan'a gitme şansı olursa, ne demek istediğimizi daha iyi anlayacağını ve bu esere nasıl haksızlık ettiğini göreceğini sanıyorum. O ve onun gibi düşüneler ede Yunan adalarında çektiğim bir kareyi dikkatlerine sunuyorum. 

Resim: Küçük bir Kilise  (Chapel) 

    Yemekte karizma çizildi

  Yemekteyiz programını hiç seyretmeme rağmen, son haftalarda sağdan soldan programın Bolu'da yapıldığı duyumunu sıkça alıyorduk. Yemek sanatıyla, Mengenli tanınmış aşçıları sayesinde adı özleşmiş Bolumuzun, aslında bu konuda çok fakir bir yer olduğunu da Bolulular olarak bilmekteyiz. Hepimizin bildiği gibi Bolu'ya özgü yöresel yemekleri birkaç noktanın dışında bulma şansımız yoktur. Yemekteyiz programının Bolu da yapılması, Bolumuz'un pek de hak etmediği bir ününe taş koymuş karizmasını çizdirmiştir. Zayiat büyüktür.

    Bekarlığa veda  

    Benim çevremin ve memleketin en büyük sorunlarından bir tanesi de benim bekâr olarak sürdürdüğüm hayattı. Öyle ki bu sorun Bolu gibi Uşak ve Stockholm'deki sevenlerimizinde öncelikli problemlerindendi. Yakın çevremde olan Murat Başara ve Cemil Doyran bizim meşhur yüce bekârlar locasını 35. yaşlarında terk ettiler. Uzun bir süre fire vermeden 40'lı yaşlara geldik ve çok önemli bir üstadımız olan Okan Demircioğlu da geçen yıl Mart ayında locamızı terk etti. Onun terkiyle locamız iyice çatırdamayı başladı. Yaklaşık bir yıl sonra geçtiğimiz hafta sonu, 27 Mart 2010 tarihinde locayı sevgili Işıl için terk edeceğime dair dilekçemi geride kalanlara vermiş bulunuyorum. Böylelikle memleket için büyük bir sorun olan bu durumu da sonlandırdık. Üstatlık rozetimi Bolu'da Tibet Kınacı'ya İstanbul'da Cüneyt Aksoy'a devretmiş bulunuyorum. Kendilerine başarılar diliyorum.