Kalmadı eski bayramlar

Kâinatta her şey denge üzerine...

Dengelerin bozulduğunda neler olduğunu geçtiğimiz günlerde gördük.

Sel ve getirdiği facia...

Dengeyi bozan yegâne varlık da insan.

Peki, insan kendin de dengeli mi?

Buna cevap vermek zor değil, tabii ki dengesiz. İçindeki insani duygular, zaman içinde kurduğu sistemin etkisi ile diğer fena duyguların işgali altına giriyor.

Emperyalist dünyaya uyum sağlamak adına ithal edilen kavramlar, toplumun tüm yapısını, anane ve kültürünü yok etmeye başladığı gibi fertleri de istediği kalıbın içine sokmaya devam ediyor. 

Bu zorlamanın, kimi zaman din veya diğer kutsal saydığımız öğelerden biçilen giysiler giydirilerek, geçişleri yumuşak ve sorunsuz olması sağlanıyor.

Bizler ise bu geçişlere kanarak, kandırılmaya devam ediyoruz.

Kendimize uygun sistemi her alanda kurmamız gerekirken,  yarım yüzyıldır onun yerine ithal etmeye çalışıp, yan gelip yatıyoruz.

Günü kurtardığımızı zannedip çok övündüğümüz kimliğimizi, aile yapımızı, ruh halimizi, geleneklerimizi, kültürümüzü dayatmalara boyun eğip, kaybediyoruz.

Emperyalist dünyanın maddesel fırtınası, içimizdeki tüm iyi duyguları yok etti.

Geride hırs, nefret, bireyselcilik, ayrımcılık, ırkçılık ve her alanda çok tehlikeli duygular kaldı.

İşgale uğradık.

Ama şu unutulmasın ki işgale uğrayan insani duygular, yaradılış icabı hiçbir zaman içimizde tamamen yok olamaz.

Yeşermeyi ümitle bekler.

Yeşermeyi umutla beklemek, onu başarabildiğimizde güzel günlere ulaşmak en büyük dileğim.

Eski bayramlar kalmadı sözünün dilim döndüğünce nedenini açıklamak istedim.

İçimden geldiği gibi...

Yinede elle sayılır iyi insanlar ve onların hatırı için: BAYRAMINIZ KUTLU OLSUN.