Dayı

 Bu benim en sevdiğim, neredeyse kutsal saydığım akraba sıfatıdır.

Yediden yetmişe, kime sorsanız geçirdiği ömrün nasıl geçtiğini anlamadım der.

Bunun sonucu hayatın ne kadar kısa olduğudur.

O kısa süre, bir hengâmeyle yitip, biter.

Hayat yaşanırken, bazı değerler vardır ki kazanılmaya çalışılır.

Değerlerin kısa özeti zenginliktir.

Bu değerlerin bazıları yaşanılan hayat, diğeri de beklenilen sonsuzluk ve geride bırakılan iyi ün içindir.

Geride bırakılan iyi ün zaten mutlu sonsuzluğun habercisi gibidir. Yani cennetin.

Maddi zenginlik, öldükten sonra arkanızda hoş bir cemaat bırakmıyorsa, bu zenginlik, zenginlik değildir.

Esas zenginlik, yaşarken yapılan iyi iş ve davranışlarla göçmek, arkada da içten, samimi ve hakiki üzülen bir kalabalık bırakmaktır.

Öldükten sonra, menfaatleri için saldan tutanları saymaz isek, neredeyse belediyenin kaldırmasına muhtaç ölü zenginlerin zenginliklerine ne demek lazım bilemiyorum.

Onlar her halde ölmeyeceğim diye yaşayanlar, ölmekten de bir o kadar korkanlardır.

Diğerleri de tam tersine, yarın ölecek gibi yaşayanlar, öyle yaşadıkları için yarın ölmekten değil, sevdiklerinden ayrılacakları için üzülenlerdir.

İnsanca yaşamak, yaşarken yaşatmak, incitmemek, etrafına ve yaşadığı topluma yaralı olmak, iyi insan yetiştirmek, sevmek, sevdirmek onların yaşam tarzıdır.

Bu yaşam tarzı onlara hem maddi hem de manevi zenginlik getirir.

Onun gibiler arkalarına bakmadan korkusuzca yaşarlar. Çünkü yaşarken arkalarında enkaz bırakmazlar. 

Siz gördüğüm en zengin insandınız.

Sizi tanıdığım kısa süre içinde, iyi üne sahip yaşayan bir varlığa şahit oldum.

İnsanlığına, saflığına, iyiliğine, alçak gönüllüğüne ve bir o kadarda zekiliğine.

Bu yaşanılan dünya o kadar kötü oldu ki siz iyileri kaybeder olduk. Dünya, dünyalık zenginlerin cenneti oldu.  Ama sonsuz huzur siz iyiler için.

Nur içinde yat İbrahim YAMAN, namı değer bizim dayı.