Madalyonun arka yüzü

  Üniversitemiz de yeni bölümler açılacak.

  Ne kadar güzel haber değil mi?

  Ne kadar çok öğrenci, o kadar çok ekonomik hareketlilik demek. Önce akla gelen bu.

  Kimse sonuçlarını düşünmez.

  Bölümlerin eğitim kaliteleri, mezunlarının iş bulabilme kapasitesini araştırmaya hiç gerek yok.

  Tıpkı ülkenin birçok yerinde olduğu gibi...

  Bizde herkes çoban olacak, sürüde yer almak her zaman çok aşağılayıcı.

  Yeteneği ne olursa olsun.

  En iyi kurslara gidilecek, iyi veya kötü bir yerden doktor, mühendis çıkılacak.

  İş mi? Sonra düşünürüz. Hele askerlikte yedek subay olarak bir geçiversin.

  Sanki çoban olduktan sonra sürü içine geri dönmek daha az aşağılayıcı.

  Ya da kadavra kesmeden doktor...

  Sanayici bağırıyor. "Kaliteli ara eleman bulamıyoruz"

  Yok ki bulasın. Bizde ya üniversiteli var, ya da zır vasıfsız. İşine gelirse.

  Eskiden sadece öğrenciler giderdi, şimdi ana babalarda düştü ocağına.

  KPSS bir kapı daha açtı dershane sektörüne.

  Neden mi? Çok büyük yatırımlar yapıldı bu uğurda. Ona göre!

  Ya yeni müşteriler yaratılacak, ya da zırt pırt sınav sistemi değiştirilecek. İçerde adamlarımız var.

  Değiştirilecek ki millet dershane kapılarından eksik olmasın.

  Kısaca herkes doktor, mühendis olsun; sonra nasıl olsa onlardan ön büro elemanı ya da santral memuru olarak da faydalanırız.

  Ne okumuş milletiz.

  İşçimiz bile üniversiteli.

  Sakat doğmuş çocuk gibi. Geriye dönüş yok. Bazıları dayanamıyor canına kıyıyor.

  Olsun kalan sağlar bizimdir.

  Kolay değil o kadar oku, hayaller kur, sonrada ancak asgari ücrete amele ol. Hiç kolay değil.

  Dershane kadar meslek kursu açılsa yeni bir Çin mucizesi olurduk.

  Bunların hiç biri önemli değil. Değil mi?

  Önemli olan; önce siyasiler üniversiteye yeni bölümler kazandırdı diye seçimlerde oy kazansın, yurtlar dolsun, dershaneler iş yapsın, kafeteryalar öğrenciden taşsın...

  Mezunlar sonradan ne olursa olsun.

  Yeni bölümler önce Bolumuza sonra vatanımıza, milletimize hayırlı olsun.