Yapmacık, kötü ve arabesk...

   Nedense Ramazan ayında eski günler aranır.
   Aslında aranan; duyguların daha yoğun yaşandığı bugünlerde ortaya çıkartılan dekorlar değil, insani duygu ve onların davranışlarıdır
   Eskiden bu kutsal günlere hazırlık; görevi yerine getirmekten çok, bayram havasında geçerdi. Günler süren hazırlıklar, komşuları davet planları, fakir fukaraya yapılan yardımlar, iftar sonrası yaşanan beraberlikler, sahura kadar süren muhabbetler, esnaflar arasındaki iftar hazırlıkları, değişik camilere yapılan teravih gezintileri akla ilk gelenlerden.
   Saf, temiz, içten ve yapılanın ne olduğunu idrak ederek.
   Eski-yeni edebiyatı yapmayı hiç sevmem, ama eski görgülerin yozlaşarak nasıl arabesk olduğunu, bazı şeylerin ne hale geldiğini hep bugünlerde anlarım.
   Çoğu zaman insani duygularımızın değişerek, adetlerin sadece görev ve görüntü haline döndüğünü görürüm içim sızlayarak.
   Sadece adet yerini bulsun misali.
   Bugünlerde, Bolu'nun merkezinde, en estetik olması gereken vilayet meydanında, bizleri ilk bakışta ne olduğu kavranamayacak ahşap bir perde duvar karşılıyor. Sanki arkasında, başlanan bir inşaat çukuru saklanıyor. Eski, pis ve köhne.
   Tam ortasında da dev ekran bir reklam televizyonu... Teknoloji timsali!
   Eski ve yeni yan yana.
   İçine girdiğinizde, bölünerek yapılmış kahvehaneler sizleri karşılıyor. Alın size; orantısız olmalarıyla, eski yapılara hakaret edercesine kötü tasarlanmış eski ahşap ev görünümlü ünlü Ramazan Sokağı.
   Yapmacık, kötü ve arabesk...
   Maksat eski günleri yaşamaktansa, yaşıyor gibi canlandırmak.
   Bir de bu kurulan sokağın tam ortasına konan çirkin mi çirkin dev bir ekranın yanına ekranda sokağın kuruluş maneviyatına ters, tenine özenle güneş yağı süren bikinili bir mankende ekleniveriyor.
   Görgüsüzlük, görmemişlik diz boyu.
   Hadi bu ucube sokak bayram sonrası sökülecek de, o çirkin dev ekran ne olacak bilmem.
   Bilen varsa haber versin, o da olmazsa Allah akıl fikir versin.