Bu kadar basit mi ?

     Sadece günü yaşamak, yarınları düşünmeden davranmak...

     Plansız, programsız.

     Hele bir başlansın da; nasıl olsa başlamak, bitirmenin yarısıdır.

     Ne tarafımıza baksak, hep aynı... Aşağıya bak sakal, yukarıya bak bıyık.

     Mecliste alelacele çıkarılmak istenen anayasa maddeleri, bir an önce Davos olması için çalışılan Abant, deneme yanılma yöntemi ile giden belediye uygulamaları, Boluspor'a aniden çıkan başkan adayları.

     Bu kadar basit, bir o kadar da ucuz...

     Bir yapalım, bir başlayalım da; nasıl olur bir görelim.

     Anayasa mı değişecek? Bıkmadan usanmadan üstünde çalışırsın aylarca, gerekirse yıllarca. Görüş alırsın tüm sivil, kamu kurum ve kuruluşlarından. Birliktelik sağlarsın, katılım sağlarsın. Ne gerek var, çıkar gitsin. Bu güne, yandaşa hizmet etsin yeter.

      Abant'ı mı makyajlayacaksın? Önemsiz bir ot için bile; plan yaparsın, çizersin, görüş alırsın, etütler yaparsın, kırıp dökmezsin. Elinde imkân da var, personel de. Bu iş; su kotunu kaldırmakla, sonra su basan yolları malzeme ile doldurmakla olur mu? Deneme tahtası mı ki; yapasın, bozasın.

     Ya belediye uygulamaları? Çıkın, gidin, falanca yerdeki yolu açın, lunaparkı oradan buraya alın, orayı taş, burayı asfalt yapın, çöpü ayrıştırın, olmazsa yarında yağ toplarız. Ha bu arada, ayrıştırma için dağıtılan renkli torbaları da atın gitsin. Yarın başka bir etkinlikle donatın reklam panolarını. Yaptık mı? Yaptık gitti.

     Boluspor'a başkan mı lazım? Plana, programa, transfer politikasına, kadroya, bütçeye ne gerek var? "Başkanlığa adayım" derim, o kadar. Bir başlayalım hele, gerisi nasıl olsa gelir. Ben zaten baştan söyledim, "Mutabakat sağlanırsa olurum." dedim. Benden günah gitti. Elime sürsem, elime mi bulaşır; uymazsa, bırakırım olur biter.

     Pes, vallahi pes!

     Çocukken oynarken bile, bu kadar umursamaz değildik. Planlar, kuralına göre davranırdık. Paylaşır, yardımlaşırdık.

     Şimdi ne oldu da, bu hale gelebildik?

     Herhalde büyüdük!