YORGUMUM

Bir ahşap evde, dört oda, dört aile. Aş evinde yenen toplu yemek.Yer sofrası. Tahta kaşıklar. Ortada karavana. Gaziden gelen ?ilk hedefiniz çorbadır? komutuyla düşmanı vatan topraklarından kovar gibi saldırışımız. Bu ülkenin evlatları bu. Siren çalınca görürsünüz. İşte böle can verir durur canlarım. Yarın benimkiler. Evin kadınları ayakta. Evlatları saldırırken vatan toprağı için, onlar susmadı ki yada Türkçe?si şerefsiz olmadılar.

Çorba cephesi düşünce... Kuru fasulye cephesi başlar. Çorba taşıyan Elifler aynı. Türk kadını. Başımızın ucundan eksik olmadılar?

O evde unutmadıklarım...

Canım anammm...

Sare Annemmm. Sen lazımsın bize?

Ve de yeyenim. Sonraya bıraktım as yengelerim.

Kaklığa serip de, verdiğiniz pestilleri unutmadık.

Sercan bana, zor akşamlar ihşa etti.

Severim.

Adını ben koydum.

Enişte müsaade etti.

Onur?dur yeyenimin adını vermek.

Biraderimde Cüneyt?imin adını koydu.

Yaaaaaaaaaaaaa yeyen Sercan

Asker.

Şafak Samsun yaa... Bekler seni beeee...

Ağlarım sessiz sessiz. Öptüm, sözüm üzerine pamuklardan, o ayrı.

Osmanlı medeniyetinin son eseri. O, başka, tarifi yok..

Nasırlı elleri.

Topuklarındaki çatlak.

Deli oğlan diyen dili. Hadi verin bana.

Sadece laf ürettiniz.

Yalvardık. Bir dinleyin dedik. Yok sizde öleee...

Sare Annem gider ama tohumları bakidir.

Şereflidir...

Ana üzme kendini, daha Sercan ve diğerleri gelecek.kızıyorlar sana. Pamuk yanaklarını öpmeden olmaz diyorlar.

Üç torunun askerdeee beee annnemmmm?

Geliyorlar dayannnnnn?