Dresden?den memlekete bakış

Geçtiğimiz hafta 2 gün için Almanya?nın Dresden şehrinden geçirdik. Dolayısıyla koşuşturmaktan Bolumuza, pek konsantre olamadık. Dresden çok uzun bir tarihe sahip, birçok trajediyi yaşamış muhteşem mimarisiyle yaşayan bir müze şehirdir. Birçok Avrupa şehri gibi ortasından geçen nehri (ELBE) ile de romantik bir dünyadır. Dresden 2. Dünya Savaşı?nın son günlerinde (13-14 şubat) bombalanmış olup, bombardımanda yaklaşık 150 bin kişi ölmüştür. Bu rakam Japonya?ya atılan atom bombasının öldürdüğü insan sayısına yakındır. Dresden?de geçirdiğimiz süre içersinde Dünya?nın ciddi bir ekonomik kriz içine girmekte olduğunu, gerek Alman basınında, gerekse ABD basınından birebir takip etme şansını yakaladık. İşte bu ciddi ekonomik dar boğazın arifesinde ülkemiz gündemi ise türban sorunu ve Davos meselesiyle meşgul edilmekteydi. Anlı şanlı medyamızın, aile eşrafı, kendi şirketleri, yöneticileri ve yazarlarının adeta kendi kendilerinin çalıp oynadıkları, yiyip içtikleri ve vatandaşa çok mühim bir olay gibi sundukları Davos ekonomi zırvası, gündemin en önemli konularından biriydi. Sn. Başbakanımız açıkçası kendinden beklemediğim bir reaksiyonla bu toplantıya katılmayarak, bende de bir sempati algılamasına yol açtı. Bu zırvayla ilgili inanın elime geçen ne bir Amerikan gazetesinde, ne de bir Alman gazetesinde ciddi bir haber yoktu. Hâlbuki bizim anlı şanlı medyamıza göre Türkiye zırvaya damgasını vurmuştu! Otelimin lobisinde oturup Amerikan menşeli, USA TODAY Gazetesi?nin sayfalarını çevirirken, başka bir gerçek daha gözüme çarpıyordu. Hani Türkiye?nin Avrupa Birliği?ne girişini ciddi anlamda desteklediğini öne süren ABD?nin en popüler gazetesinin hava durumu sayfalarındaki Avrupa haritasında maalesef Türkiye yoktu. Ankara ve İstanbul, hava durumu listelerinde Orta Doğu ülkeleri başlığı altında verilmekteydi. Yine gazetenin ekonomi sayfalarındaki bir tabloda, 1 milyon USD?la hangi ülkede ne kadarlık bir ticaret yapabilirsiniz listesinde bulunan 28 ülke arasında ülkemizin adı geçmiyordu. Bu bahsettiğim tablo da Lübnan ve Pakistan bulunmaktadır. Yorumu sizlere bırakıyorum!

Dresden?den geçen ELBE nehrini yatağının büyük bir bölümü adeta bir park gibi yeşil ve halkın özellikle hafta sonları bir buluşma ve mesire yeri gibi. Tarihi ve doğal dokusunu hiç kimse bozmamış, bozmuyor. İşte bu göz alabildiğine büyük alanda ne bir şişe parçası, ne bir kâğıt parçası ne de bir poşet gözünüze çarpıyor. Bunun adı işte gerçek milliyetçilik, bunun adı eğitim, bunun adı kültür, bunu adı aile içi eğitimdir. İşte böyle Sn. Sezin Yıldırım. Mesaj defterimize adıma attığınız mesajınızda Bolu'nun Pamukkalesi olarak bilinen Akkayalar ve çevresindeki çarpık yapılaşma ve doğanın kirletilmesiyle ilgili bizi samimiyetinizle göreve çağırmışsınız. Evet, Akkayaları çok eskiden beri biliyorum. Birçok maceramız var. Memlekette daha doğa yürüyüşleri, ya da güncel adı Trekking olan kavramlar moda olmamışken, bizler dere tepe yürür, kamp kurardık. Akkayalar?da istasyonlarımızdan bir tanesiydi. Maalesef her zaman olmakla gurur duyduğum, ırkımın önlenemez zayıflıklarının bir göstergesidir bu söyledikleriniz. Ve çözümü mevcut ortamda oldukça zordur. Benim saptamama göre ancak, devlet gibi devletle, idealist devlet adamları ve yöneticileriyle, gerçek milliyetçi ve iyi eğitimli vatandaşlarıyla çözüme kavuşabilir.

Bütçe açıklarının kapanmasında gelirler kısmında ciddi bir haneyi oluşturuyor trafik cezaları. Son dönemde İstanbul ve çevresinde gözlerimize batan bir durum var. Hemen hemen bütün Polis memurlarımızın elinde bir kalem ve not defterleri var. Adeta hepsi sipariş almak üzere bekleyen garson misalindeler. Sürekli olarak plaka yazıyorlar. İnanın çok komik. Komiserim bende 10 cep telefonu, 12 Emniyet Kemeri var misali. Kimisi gerçekten çok sempatik ve göz göze geldiğimizde durumun farkına vardığımı anladığı için karşılıklı gülmeye başlıyoruz. Anlayacağınız bunca sıkıntılı işlerinin arasında trafik polislerimize bir de ekonomi görevi verilmiş durumda.