Vekil

 Kuş uçmaz, kervan geçmez bir dağ köyünde düğün var. Katılımcıları gösteren televizyon ekranına takılan arabanın plakasında T.B.M.M harfleri yazılı.
Güneydoğu'da bir cenazedeki protesto gösterileri arasında aynı plakaları görebilirsiniz.
Deniz kenarındaki balıkçı lokantasının kapısında bekledikleri de olur.
Aklınıza gelen gelmeyen çok yerde karşınıza çıkar bu kırmızı plaka.
Şoförü, benzini, bakımı devletten.
Emrine verilen ise T.B.M.M'deki komisyonlardan birinde veya Meclis Başkanlığı'na bağlı birimlerde ek görevi olan milletvekilleridir.
Sade bu mu?
Sağlık harcamalarında kendilerine ve yakınlarına bir limit tanınmaz.
Resmi dairelerin kapısı her daim onlara açıktır.
Kırmızı pasaport taşırlar.
Yurtdışı gezilerine götürülürler.
İş takip ederler.
Emirlerine verilen sekreterler günlük işlerine,
Danışmanları diğer hizmetlerine bakar.
Trafik cezası gibi küçük suçlardan başlayarak, büyüklerine kadar hepsi dokunulmazlıkları altındadır.
Devletin verdiği her türlü hizmet de ücretsiz veya semboliktir.
Sadece kendileri değil yakınları da bu ucuzluğun müşterileridir.
Emeklilik yaşına geldiklerinde birinci derecedeki devlet emeklisinin çok üzerinde maaşla ödüllendirilirler.
Saymakla bitmeyecek daha nice ayrıcalıklar.
Peki, demokratik diğer ülkelerde bunlar var mı? HAYIR.
Onlar da millet ile vekili arasında yok denilecek kadar az fark vardır.
Bizdeki bu ballı olanaklar milletvekilliğine olan talebi olağan dışı artırıyor.
Kaldır bu günkü ayrıcalıkları, dön Avrupa'daki uygulamalara bakalım kimler kalacak?
Sadece gerçek hizmeti düşünenleri bir tarafa ayırıp, kalanlarına yolun açık olsun diyelim.