Arapça

Arapça'ya elbette saygı duyarım.
O, Kuran'ın dilidir, namazın dilidir.
İnsanlığı doğru yola çağıran dildir.
Dinimizin orijinal öğreticisidir.
Tamam, hepsi kabulüm.
Ama orada durmak gerekir diyorum.
Uzun yıllar durmasını bilmedik.
Müslümanlıkla Arapça'yı birbirine karıştırdık.
Arapça dışındaki İslamiyet'i eksik saydık.
Bu memlekette Cuma hutbelerinin tamamını yüzyıllar boyu Arapça okuduk.
Ta ki Atatürk dönemine kadar.
Bugün bir bölümünü anlıyorsak, Atatürk'e borçluyuz.
Günümüzde de Arapça hayranlığı devam ediyor.
Son örneği ezanlardan sonra hocaların okuduğu bütün cemaatin AMİN dediği bir dua.
Cemaat neye amin dediğini bilmiyor, belki hoca da bilmiyor.
Yok mudur bu duayı Türkçe'ye çevirip söyletecek bir güç?
Niçin cemaatten itiraz eden çıkmaz?
 Ben isyan ediyorum, dinimi, duamı, anlamak istiyorum.
Yeter diyorum sizin Arapça hayranlığına.
Arapça dışındaki istekler ALLAH'a ulaşmaz mı sanıyorsunuz?
Yoksa Arapça'nın arkasına yetersizliğinizi mi saklıyorsunuz?
Bu en gelişmiş din Alemlere rahmet olarak indirildi diyen sizler değil misiniz?
Alem dediğiniz kainatı Arabistan yarımadasına sıkıştırmak dinimize hakaret değil midir?
Yoksa gerçek Müslümanlar herkes tarafından anlaşılması mı sizi korkutuyor?
Lütfen İslamiyet'i kolaylaştırın.
Lütfen hepimizin anladığı dili yani Türkçe'yi dinin ve diyanetin içine alın.
Başarırsanız kazanacağınız dualar size yeter.