SEVİNDİREN

Tutulan oruçları, kılınan namazları, verilen zekat ve fitreleri ile bir Ramazan ayının daha sonuna geldik.

Camilerimizde okunan Kuranları, yapılan sohbetleri dinledik. Konuşmalarda her zaman olduğu gibi "korkutma" ön planda tutuldu. Arada Temel Fıkraları anlatılsa da yıllardır kullanılan korku şablonu bu yılda gündemdeydi.

Kuran Kursları, camiler ve Kuran okuyanlar başta olmak üzere değişik amaçlara yönelik yardım talepleri gündüz ve gece devam etti.

Yüce Yaradan yaptığımız ibadetlerimizi kabul etsin. Ramazan ayının zenginliklerinden nasibini alabilenlerden eylesin.

Ramazan zenginlikleri deyince hep yaklaşık otuz yıl geriye giderim.

1970 yılların ortasında bir Ramazan Bayram Namazını İstanbul Sultan Ahmet Camii'nde, rahmetli bacanağım Fikri Tulgan'la beraber kılmıştık. Bayram Namazı Hutbesinde beyaz sakallı, nur yüzlü bir hoca oruç tutanların kazandıkları hakkında o kadar etkili konuştu ki, camiden çıkarken hepimiz kuş gibi hafiflemiş, cenneti görür gibi olmuştuk. Sevgili kardeşim Mustafa Yaman'a da bir vesile ile anlattığımda O hoca ismini söylemiş ve kendisinden övgü ile bahsetmişti. Ben şimdi hatırlamıyorum.

Dinlediğim o hutbe aradan bu kadar yıl geçmesine ve yüzlercesini dinlememe rağmen hala belleğimde tazeliğini korur. Niçin diye kendime sorduğumda cevabını kolay bulurum. Sevindiren, müjdeleyen, mutlu kılan dini sohbetler o kadar azaldı ki ancak eskilerini hatırlayarak avunuyoruz.

Kabir, ölüm, cehennem, zebani, Azrail.... dışında İslamiyet'in başka söylemleri tükendi mi? Müslümanlara müjdeler vermekten niçin kaçınılıyor? "Ne kadar korku, o kadar yardım parası"mı? diye de düşünmeden edemiyor insan.

Niyetim kimseyi suçlamak değil. Kimsenin uzmanlık alanında ukalalık yapmak ta değil. Ne olur, ara sırada olsa sevindirin bu insanları.

Zaten dünya yükünden iki büklüm olmuşuz. Sizlerden gelecek iç açıcı bir kaç kelam ile hafiflemeye çalışıyoruz.

Hepinizin Ramazan Bayramını kutluyorum. Sevdiklerimizle nicelerinde beraber olmanızı diliyorum.