Kendine iyi bak

 Ne zaman ABİ diye çağırıldığımı hatırlamıyorum ama,
 Yeni açılan bir pastanenin şık giyimli çalışanının "buyurun amca ne istiyorsun" dediğinde "ben senin nereden amcan oluyorum" tepkisini vererek dükkanı terk ettiğim dün gibi aklımda.
 Simsiyah bıyıklarım, fırça gibi saçlarıma bakıp "amca" lığı kabullenememiştim.
 Yıllar çabuk geçti.
 Baba olduk.
 Yaşamın en güzel meyvesi olan torundan "dede" lafını işittiğimde dünyalar benim oldu.
 El sıkanlarım, el öpenlere dönüştü.
 Karşılaştığım öğrencilerim, "hocam sizi çok iyi gördüm, biz bile altmışına geldik" dediklerinde hoşuma da gitmiyor değil.
 Ama ayrılırken "kendine iyi bak" demiyorlar mı alıyor beni bir düşünce.
 İlk zamanlar "iyi bir dilek" olarak görüyordum.
 Ama düşündükçe değişik yorumlar getirmeye başladım.
 Tansiyonuna, kolesterolüne varsa şekerine dikkat et. Bir de sana üzülmeyelim demek istiyorlar.
 Yoksa, artık genç değilsin "kuyruğuna bakıp kendini tay sanma" ya mı getiriyorlar.
 Anlamak istemesem de yaşlandığımı yüzüme karşı söylemedeki en kibar üç kelimenin "kendine iyi bak" olduğunu biliyorum.
 Bu alınganlık da nereden çıktı diyeceksiniz, inanın bilmiyorum.
 Tahminim yaşlanmanın işaretlerinden biri olduğu yönünde.
 İnsan boş kalınca düşünüyor.
 Düşünen kafalara çok şeyler üşüşüyor.
 Genç değilsin ki ülkeyi kurtarasın.
 Kızdığına çatasın.
 Kodum mu oturtasın.
 Taşın suyunu çıkarasın.
 Bir güzele laf atasın.
 Evdekinin canını sıkasın.
 Geriye kalıyor dedikodu.
 O tarakta bezin yoksa,
 Arkadan konuşmazsan,
 Boş kuyular kazmazsan,
 Kurarsın da kurarsın.
 Bulduğum sonuçlar ise sıfıra sıfır.
 Elde var sıfır.
 Hep çenemiz düşecek değil ya,
 Bugün olduğu gibi bazen de kalemimiz geveze olur.
 Kusura bakmayın.
 KENDİNİZE İYİ BAKIN.