BENDEN SÖYLEMESİ

Yaş kemale erince vücudun kıymetini bilmeye başladım. İşe, kadim dostum, elli yıllık arkadaşım ve de en büyük düşmanım ?sigara? ile yollarımı ayırarak başladım. Sabah yürüyüşlerimi ise aksatmadan devam ettirmeye çalışıyorum.

Diyeceksiniz ki, ?geç kalmadın mı??. Ben de öyle düşünüyordum. Okuduklarımdan ve de dostlarımla sohbetlerimden ?zararın neresinden dönersen kardasın? sonucuna vardım. Eşimin de büyük desteğiyle sigaradan kurtuluşun zaferini, yürüyüş zevki ile harmanlayıp kendime yeni ve değişik bir kulvar seçtim.

Sabah yürüyüşleri için alternatifler çok. Karacasu Yolu?na yapılan ?Bisiklet Yolu ve Yaşam Parkuru?, Gölköy çevresi, değişik köy ve mahalle yolları idi. Benim favorim ise ?Bolu Belediyesi Atatürk Orman Parkı?. Bilmeyenler için söyleyeyim. Park içi çevre yolunun uzunluğu bir kilometreden biraz noksan. Karadeniz?de yetişen bütün ağaç türlerinin arasından geçiyorsunuz. Çevre yeşilliklere bezenmiş. Akşamları şarapçıların mekanı olması dışında kusuru yok gibi. Onların pislikleri her gün temizleniyorsa da kalıntıları keyfe keder veriyor.

Değinmek istediğim konu ise sabahları bu parkta gördüğüm öğrenci manzaraları.

O civardaki İlköğretim Okulları?nda okudukla-rından emin olduğum erkek öğrenciler okula girmeden önceki sigaralarını burada tüttürüyorlar. Sayıları öyle çok fazla değil. Beni endişeye sevk eden yaşlarının küçük olması ve içmeyenleri de yanlarında getirerek onları ?potansiyel içici? yapmaları.

Yıllarca okul yöneticiliği yaptım. Sigarayla mücadelenin zorluğunu bilirim. En azından kendim içiyordum. Arkadaşlarımın çoğunluğu kullanıyordu. Böylesi mücadelelerde örnek olabilmek çok önemlidir. Evde anne-baba tiryaki ise evlada söylenecek fazla bir şey kalmıyor.

Ama yine de işin ucunu bırakalım demiyorum. Okul, aile ve çevre el ele verirse sonuca ulaşmada etkili mesafeler alınabiliyor. Saçının telinden, ayağının tırnağına kadar olan zararlarını her mekanda ve zamanda tekrarlamak kadar, ?ikna? yöntemini öne çıkartmak yerinde olur diyorum.

Bu körpecik çocukları sigara zararları konusunda, tehdit etmeden, aşağılamadan, vurup kırmadan onların ilgi alanlarına girerek uyarmak gerekir.

Gelelim kız öğrencilere. Genelde park içini geçiş yolu olarak kullanmıyorlar. Geçenlerde sabahın yedi buçuğunda İlköğretim Okulu formalı bir kız öğrenciyi, askerliğini yapmış, bir baltaya sap olamamış, bir elinde bira şişesi, bir elinde sigara olan erkeğe mektup verirken gördüm.

A benim saf ve temiz kızım. Sabahın köründe sarhoş olan, sorunlarını içki ve sigara ile aşmaya çalışan, senden en az 10-15 yaş büyük bir erkekten sana ne hayır gelir. Yarın aklın başına geldiğinde ayrılmaya kalksan sana yapmayacağı kötülük yoktur. Günlük gazeteler, Tv haberleri bu tip olaylarla dolu. Okulunda, çevrende arkadaşlık yapabileceğin nice gençler vardır. Gözlerini biraz da onlara çevirsen diyorum.

Her devirde olduğu gibi günümüzde de erkek olsun, kız olsun çocuk yetiştirmek kolay olmuyor. Anne-baba olarak üzerinize düşen görevlerinizi eksiksiz yerine getirmelisiniz. Binlerce öğrencinin okuduğu okulların disiplininden size fayda gelmez. Onlara güvenerek gevşemeyiniz. Esas göreviniz çocuğunuzu okula gönderdiğinizde başlıyor. Evde yapılamayan sakıncalı davranışlar hep dışarıda sergilenir.

Anne-baba olmanın gururunu yaşarken, bu mutluluğun üzerinize yüklediği görevleri de göz ardı etmeyiniz diyorum.

Bir eser kolayla ortaya çıkmıyor. Hele bu bir insan olursa.

RAMAZAN

Ne mutlu kavuşabilenlere, ne mutlu maddi-manevi bereketinden nasiplenebilenlere.
Merhamet duygularının, sabrın, paylaşımın ön saflara çıktığı bu ay hepinize kutlu olsun.

ALLAH, bizleri görevini yapmış insanların gönül rahatlığı ile bayramına da erdirsin.