Güle güle Paşam

Cevat Cahit ALPARSLAN Paşa'yı 1992 yılında tanıdım.
Kendileri Side Petrokent Tatil Köyü Genel Müdürü iken, yatak sorunumuz vardı, çözmüşlerdi.
Sonra Dağkent Kooperatifi'nde çalıştığım üç yıl boyunca, yönetim kurulu üyesi olarak çalışmalarımıza ışık tuttu.
Son birlikteliğimiz İZZET BAYSAL VAKFI Mütevelli Heyeti'nde oldu.
Bu kısa beraberliklerden çok şeyler öğrendim.
Daha detaylı tanıyanlar, uzun soluklu beraberlikler yaşayanları kıskanmamak elde değil.
Beni etkileyen yönlerini hep hayırla anacağım.
Tanıdığım ALPARSLAN PAŞA net ve öngörülü bir insandı.
Yumuşak görünümünün ardında isteklerini yaptırmadaki mahareti yatardı.
Mesleğinin kazandırdığı ayrıcalıkları sivil yaşamına da aktarabilmesi, kendilerini sıra dışı insanların ulaştığı mertebeye yüceltmiş.
Kalp kırmaz ama, doğrularını tavizsiz uygulardı.
Aldığı görevin sonucunu almadan rahat uyuduğunu sanmıyorum.
Gerçek bir doğa tutkunuydu.
Dağkent'in yeşilliği onun eseridir.
Oraya dikilen ağaçlar her sene katlanarak artardı.
Dikmekle kalmaz bakanlar ile de ilgilenirdi.
İZZET BAYSAL VAKFI MÜTEVELLİ HEYET ÜYESİ olduğunda Vakfın Ankara temsilciliğini yüklendi.
Devlet- vatandaş ilişkilerindeki başarılı çalışmalarına bizzat şahit oldu.
Yapıcı tenkitleri, değerli görüşleri hep dikkate alınmıştır.
İyi bir Bolu Milliyetçisiydi.
Bolu Kalkınma ve Tanıtma Vakfının Ankara Temsilciliği'ndeki çalışmaları gıpta ile anılacaktır.
Hakkında yazılanlar onu anlatmamıza yetersiz kalıyor.
Sevgili Cevat Paşam rahat uyu.
Eserlerinle yaşayarak,
Çalışmalarınla anılacak,
İyi ilişkilerinle hep hatırlanacaksın.
Mekanın cennet olsun.