Neler dedim ?

13 Ocak Pazar sabahı Zihinsel Yetersiz Çocuklar Vakfı Bolu Şubesi'nin düzenlediği kahvaltıya ben de katıldım.
Yurdaer Otelin salonları doldu taştı.
Konuşmacılar heyecanlı, söylenenler etkiliydi.
Ben de söz istedim.
Zihinsel yetersiz çocuğun olduğunu anlatmaya çalıştım.
Anne babaların çektiklerini ve hissettiklerini dile getirdim.
Diğer çocuklardan farkını, durdan sustan anlamadıklarını, bakımlarının zorluğundan ve sürekliliğinden bahsettim.
Büyükannelerin, büyükbabaların, yakın akrabaların hatta can kardeşlerin bile bakıp ve kollamada yetersiz kaldıklarını hatırlattım.
O anne babaların ömürleri boyunca bu çocuklarının esiri olduğunu bilmelerini istedim.
Yine anne ve babaların yükünü biraz olsun hafifletmek için otuz sene kadar önce Bolumuz'daki bir avuç özverili hanımın kurduğu Zihinsel Yetersiz Çocuklar Vakfı Bolu Şubesi'nin Dağkent'teki okulunda yetmiş öğrencinin eğitim gördüğünü, hepimizin hiç olmazsa bu okulun kapısından bir defa görünmemiz gerektiğini hatırlattım.
Okulda eğitim için tüm olanakların mevcut olduğunu, tek eksiklerinin gece yatısını da sağlayacak olan pansiyona gereksinimlerini söyledim.
Eğer pansiyonları olursa, o anne babalar da bir süreliğine de olsa gözleri arkada kalmadan şehir dışına çıkabilecekler dedim.
Veya Allah uzun ömürler versin anne babalara bir şeyler olursa o çocukların sığınabileceği bir limanı olacağına değindim.
Ve bu pansiyon için yapılacak yardımların kutsallığından bahsettim.
Şimdiler de devletin bu çocuklar için verdiği para sebebiyle ülke çapında ve Bolumuzda açılan özel okulların kar gayesi güttüğünü, oysa bu vakfın tamamen hizmete yönelik olduğuna değindim.
Ve siz okuyucularıma da diyorum ki, Dağkent'teki okulu bir defa ziyaret edin.
Hem sevap kazanın, hem de eğer niyetliyseniz yapacağınız yardımın tam isabet olacağını gözlerinizle görün.
Benden hatırlatması.

Not : Yardımların başladığı haberini aldım, çok mutlu oldum.