Yaz Feyyaz yaz...     

      YAZ FEYYAZ YAZ…
       Bir Pazartesi sabahı,  babamla okula gitmek üzere evden çıkmıştık… Babam o kadar keyifli o kadar neşeliydi ki, gazete bayisinden Sabah gazetemizi aldık, yolumuza devam ettik. Okul yolunda bana, Beşiktaş’ın haftasonu kazandığı maçı anlatıyor, bir taraftan da 
‘YAZ FEYYAZ YAZ’ bugün bu fişi öğreticem çocuklara… diyordu. Müfredatın dışına çıkmasına sebep olan büyük Beşiktaş Aşkı ve küçücük çocuklara yansıyan güzel bir enerjisi vardı…. Babam gazetenin spor sayfasını okumak için acele ederdi hep… Bütün hafta da defalarca okurdu. Hele Beşiktaş kazandıysa, evde değmeyin keyfimize…
O öğretmenler odasına, ben sınıfıma çıkıyorum. O gün, okulda babamın neşesine gölge düşürecek çok kötü şeyler yaşanıyor ve ben bundan sonradan haberdar oluyorum. 
Neşeli Hasan  öğretmen, derse girmeden önce gazetesini masanın üzerinde açıp spor sayfasını okuduğu sırada, okul müdürü Celal bey öğretmenler odasına girip babamı gazete okurken görünce sinirleniyor, ‘gazeteyi kaldırın, öğretmenler odasında gazete okumak yasak’ diyor. Babam itiraz ediyor, kendini savunuyor derken Celal bey, gazeteyi buruşturup sobaya atıp, yakıyor. Babam, acemi bir öğretmen değil ama karşısında yeni öğretmen olmuş bir okul müdürü ile soruşturmaya uzanan süreçte sıkıntılı günler geçiriyor. Soruşturma İl Milli Eğitim Müdürlüğü’nün gönderdiği müfettişlerin kararı ile babamın lehinde sonuçlanıyor. Kulakları çınlasın Celal bey de bir süre sonra başka bir ile tayin oluyor. İki öğretmen, iki farklı ideoloji… Bir eğitim kurumunun içinde tarihin tozlu sayfalarında yerlerini aldılar. 
         Ama benim hafızamdan, o neşeli babamın, şarkı söyleye söyleye en sevdiği yere,  okuluna koşar adımlarla gittiği sabahın, hüzüne dönüşen akşamı hiç gitmedi. Belki babam unuttu ama ben unutmadım. Çocuklar, çocukluklarında yaşadıkları bazı şeyleri hiç unutmazlar. Onları çok üzenleri ve onları çok sevenleri…
        2021’in ilk yazısında sizlerle çocuklukta yaşadığım  anımı paylaştım… Belki hatırlar, çocuklarınızı öfkeli insanlardan uzak tutarsınız. Sevginizi öfkeye dönüştüren insanlara fırsat vermezsiniz. 
    Öyle parçalandım ki ömrümde
    Sevgi ile öfke arasında,
    Öfkemi sevgi kaçırdı
    İçim parçalandı arada…. demiş Can Yücel…
    Sevgilerimle………………………………..
                                Filiz Sarıkaya Yılmaz