Şevket

ŞEVKET..

İlk defa akıl hastası Şevket Baba'yı çatıdan indirmeye geldiğinde görmüştük 1944 model İtfaiye aracını.. Aracın merdiveni kısa gelince, polisler taşa tutarak indirebilmişti Şevket Baba'yı.. Polis kaynıyordu o gün mahalle.. Deli Şevket'in gelen ekibi kiremit yağmuruna tutarak bozguna uğrattığı gündü.. Çatı'da kiremit azalıp mühimmat sıkıntısı baş gösterince teslim olmak zorunda kalmıştı zavallı Şevket..

* * *

Yıllar sonra Babaannem oğlunu ziyarete gittiği Bakırköy'de Tımarhanede rastlamış ona.. Bahçede, yağmur altında ve bir kaç hastabakıcının refakatinde.. Ayakkabılarının üstüne naylon poşet geçirip sıkıca bağlamış.. Sapı paket lastiğiyle tutturulmuş gözlükler gözünde..

* * *

'Merhaba Şevket' demek gelmiş içinden.. Nöbet geçirdiğini anlayınca vazgeçmiş.. Şevket'in yağmur altındaki halini kolunun tersiyle sildiği gözyaşlarıyla anlatırdı rahmetli.. 'Hayat hiç bir yanlışı düzeltmiyor' derdi.. 'En dipteysen düşmüyorsun..' En dipteymiş onlar.. Öyle derdi.. Bir kaç ay sonra da kendi oğlunu kaybetti zaten aynı hastane'de.. Deli Fahri Abi'yi.. Semerkant mahallesi Mürtezaoğlu sokaktan..

      Erdoğan Mühürcüoğlu