Çam Bolu’nun nesi olur?

       Çam Bolu’nun nesi olur?

       Bu gazetede 10 yıl önce yukarıdaki başlıkla 12 yazı yazdım.

        Amacım ; arazisinin %65’i ormanla kaplı olan ilimizde fidan üretiminin özel sektörce yapılmasının mümkün ve yararlı olacağını anlatmaktı.

       O tarihte Karacasu yolunda devletin iki fidanlığı vardı (şimdi belediyenin). Yaklaşık 400 bin m2’lik arazide yılda 2 milyon adet fidan üretiliyordu.

        5-10 devlet memuru ile, 30-40 mevsimlik işçi çalışıyordu.

       Önemli ve verimli bu araziden Bolu’nun kazancı ne kadardı?

       Fidan talebinin tamamı bu kanalla karşılanıyordu.

      Bu nedenle Bolu çiftçisi üretime katılamıyordu.

      Halbuki devlet fide üretmeli, fidan üretimi Bolu köylüsüne bırakılmalıydı

      Uygulamaya geçmesi için 5 arkadaş bir araya geldik.

      Emekli General Cevat Alparslan (Sonradan Fahrettin Semerci),Elektrik Mühendisi Yusuf Yaman, Avukat Ahmet Dündar Özcan, Mimar Nihat Güler ve Ben, bu birlikteliğe Fidan 14 (F14) adını verdik. Bu işi başka illerde yapanlara giderek bilgi aldık. Bakanlığı ikna ettik ve bakanlığı ikna ettik ve alım garantili fidan üretim sistemi doğdu. (Bakanlık bize fide verecek, bizde bunları büyütüp geri verecektik.

       Ayrı mesleklerden, birbiri ile hiç iş yapmamış beş arkadaş, elimizi taşın altına koyduk. Birlikte olmanın verdiği güçle topluma örnek olmak, kar etmek, Bolu’da fidancılığın yayılmasını sağlamak istedik.

       Bakanlık uygulamayı bizimle denemeye kararı verdi.

       Tarla kiraladık, tecrübeli bir emekli bulduk ve işe koyulduk.

       Gerekli toprak da Bolu’da üretiliyordu.

       Bütün unsurlar bir araya geldi.

      Mahalli ve bakanlık denetimi ve gözetimi de işin içine girince, hedeflediğimiz başarıya ulaştık.

       İkinci ve üçüncü yazımda geçen on yılda neler olduğunu anlatmaya çalışacağım.

                                                                         Belgin ÖZER