Ey Vatandaş, Kendine Gel!

Bir milletin çöküşü, sadece savaşlarla, doğal afetlerle ya da dış tehditlerle olmaz. Bazen çöküş, sessizce gelir. Gözle görülmez, kulakla duyulmaz ama kalplerde hissedilir. Bir sabah uyanırsın, etrafına bakarsın ve fark edersin: Herkes bir şeylerin peşinde. Ama bu, alın terinin, emeğin, helal kazancın peşinde olmak değildir. Herkes kısa yoldan zengin olmanın, başkasının hakkını gasp etmenin, otoriteyi soymanın peşindedir.

Altınlar, gümüşler, silahlar… Emanet  kasasından çalınıyor. Emanet edilen, milletin alın teriyle biriktirdiği değerler, bir avuç çıkarcının cebine akıyor. Evet, bu bir hırsızlıktır. Ama sadece malı çalan değil, zamanı çalan da hırsızdır. İşin mesaisini çalan, görevini hakkıyla yapmayan, koltuğunu hak etmeyen herkes bu çarkın bir parçasıdır.

Liyakat desen, yerle yeksan. Kim kiminle iş tutuyor belli değil. Ehliyetin yerini sadakat almış, sadakatin yerini ise çıkar ilişkileri. En cahil bile sistemin açıklarını kullanarak kendine menfaat sağlıyor. Ve en acısı, toplumun büyük bir kısmı bunu kanıksamış durumda. “O yapıyor, ben neden yapmayayım?” diyenlerin sayısı her geçen gün artıyor.

Oysa biz böyle bir millet değildik. Biz, alın terini kutsal bilen, komşusunun hakkını kendi hakkı gibi koruyan, devleti kendi canı gibi gören bir millettik. Bizim mayamızda adalet vardı, merhamet vardı, hakkaniyet vardı. Şimdi ise bu değerler, çıkar hesaplarının gölgesinde kayboluyor.

Ey vatandaş  Kendine gel!
Bu gidişat, gidişat değil. Bu yol, yol değil. Haksız kazançla kurulan her düzen, bir gün çöker. Adaletin olmadığı yerde huzur olmaz. Liyakatin olmadığı yerde kalkınma olmaz. Emeğin değersizleştiği yerde umut yeşermez.

Yeniden dirilmek için önce kendimize dönmeliyiz. Vicdanımıza, ahlakımıza, adalet duygumuza sarılmalıyız. Herkesin sustuğu yerde, doğruyu söyleyen bir ses olmalıyız. Çünkü bu milletin kurtuluşu, yine bu milletin vicdanında saklıdır.

 unutma:

Şimdi doğrulma, silkelenme, kendine gelme zamanıdır!