Traş mı Oluyorum, Borç mu Ödüyorum?

Bir sabah uyandım, aynaya baktım. Saçlarım “artık yeter” diye bağırıyor. Dedim ki, “Bugün günlerden traş.” Cebimde 250 TL var, tam da geçen ayki traş parasının aynısı. Ne güzel denk geldi, dedim. Meğer denk gelen şey, sadece saçımın uzama sıklığıymış.

Berberin kapısını araladım. İçeride bir sessizlik… Sanki herkes bir cenazeye gelmiş gibi. Meğer cenaze, eski fiyatlarınmış. “Abi traş ne kadar?” dedim. Berber gözlüğünü düzeltti, derin bir iç çekti: “500 TL kardeşim.”

500 TL mi? Yani bu saçları kesmek için önce kredi mi çekmem gerekiyor? Yoksa taksitle mi alıyoruz artık traşı? “Abi ben sadece ense aldıracaktım” dedim. “O da içinde” dedi. İçimden “keşke bıyığı da aldırmasaydım, 50 TL kâr ederdim” diye geçirdim.

Neyse, halk ayaklandı. Twitter’da #Sakalİsyanı TT oldu. Kahvehanelerde “Ben evlenirken bu kadar para vermedim” diyen dayılar çoğaldı. Yetkililer durumu fark etti. Ve büyük bir jestle (!) fiyatı 400 TL’ye indirdiler. Yani 250’den 500’e çıkardılar, sonra 400’e çekip “bakın sizi düşündük” dediler.

Bu neye benziyor biliyor musun? Yumruk atıp sonra “Ama seni seviyorum” demeye… Ya da önce tokatlayıp sonra “Şaka yaptım” demeye… Ama surat hâlâ yanıyor.

Şimdi düşünüyorum da, bu gidişle traş olmak için düğün takısı takmamız gerekecek. Belki de yakında “traş kredisi” çıkar bankalar. “12 ay taksitle sakal tıraşı, ilk ay ödeme yok!”

Ama en komiği ne biliyor musun? Biz hâlâ gidip o koltuğa oturuyoruz. Çünkü sakal uzar, ama sistemin sakalına dokunmak yürek ister.