Ali Rıza Kahruman ve Ali Aydoğdu anısına

      Ali Rıza Kahruman ve Ali Aydoğdu anısına
      Sümer Mahallesi'nin renkli kişilikleri ve dostlukları çok farklıdır. Sümerliler bunları iyi bilirler. Birlikte aynı mahallede büyümüş insanların arkadaşlıkları ve birbirlerine yaptıkları şakaları da çok bambaşkadır. 
       Beni tanıyanlar bilir, uzun zamandır Hollanda'da yaşıyorum. Ara bir de olsa izine geldiğimde Sümer Mahallesi'nde eski arkadaşlarımla bir araya gelerek geçmişi yad etmekten büyük keyif alıyorum.
      Yine böyle bir izinli geldiğim 2009 yılında Bolu'ya geldiğimin ertesi günü arkadaşlarımı görmeye Sümer'e gittim.
      Bolu Belediyesi'nden emekli olan sevgili dostum Ali Aydoğdu ile rastlaşıp koyu bir sohbete daldık. Ondan bundan bahsederken; "Ali Rıza muhtar oldu haberleştiniz mi?" deyince, "hayır" dedim. "Hadi gidelim o zaman" dedi. Ali Rıza'ya telefon açtık; "hemen gelin, görmeyeli özledim" diye heyecanla çağırınca yanına gittik. Beni görür görmez makamından bir fırladı ki; "nerdesin habersiz bıraktın hayırsız" falan diyerek; "Sana harika bir sürprizim var" dedi.
       Ali Rıza'nın sürprizi ne olabilirdi ki, merak içindeyim hemen görmek istiyorum.
      Oğlumu eve bırakıp aceleyle geldim; "hadi sürprizim neymiş bakalım" dedim.
       "Hadi kalkın gidiyoruz" dedi ve kapıyı kilitleyip arabaya bindikten sonra, "sür bakam arabayı" diyerek, Ali Aydoğdu ben ve Ali Rıza Kahruman hep birlikte Mudurnu Yolu'na koyulduk.
      Gölköy Avdan yolunda sağa döndük ilerde, "şurada sağda dur" deyince, arabayı küçük bir barakanın önüne çektik. Ali Rıza ile Ali Aydoğdu arabadan çeşmeye doğru fırlayarak indiler. Su içecekler sandım, bana in dediler.
      İndim baktım Sümer Mahallesi Mezarlığı yazıyor etrafı çevrilmiş.
       "Burası yeni eserimiz arkadaşım" diyerek bunlar mezarlığa girdiler. Bana da, "içeri gel hadi" diyorlar.
      Bende bakıp çıkacağız öylesine diye, "görüyorum girmeyelim" dedim.
       Kolumdan tutup içeriye çektiler epey bakımlı güzel bir mezarlık yeni fidanlar falan var.
       İkisi de kolumda mezarlığın içinde yürüyoruz. Kuzey doğu köşesinde bir tek tas var ve burada bir şerit çekmişler
yaklaştıkça mezar taşı daha net görülebiliyor.
      Yanına varınca ne göreyim, gözlerime inanamadım, yanlış mı görüyorum dedim. İyice yaklaştım, sonra döndüm ikisinin yüzüne baktım. İkisi birden "Sürprizzzz" diye bağırdılar.
       Mezar taşında şaka değil gerçekten benim adım yazıyor. Benim adım soyadım doğum tarihim ama ölüm tarihim boş bırakılmış.
       Bir an onlarında bağırmasıyla başım döndü kendimi ayrı bir dünyada sandım. Adım atacak hal yok bende, koluma girdiler gel hadi diye az batıya doğru yürüdük. Bir yer daha çevrilmiş, "burası da Ali Aydoğdu'nun" dedi muhtar.
       Biraz daha ileriye gittik tam batıda köşede Ali Rıza kendine yer ayırmış. Hala kendimi ölmüşte sanki dışardan mezarımı izliyormuşum gibi bir his var içimde.
       Bunlar konuşuyor. Tabi konuşurlar. Kendileri için ayırdıkları yerlerde mezar taşları ve isimleri yok tabii. 
       Birkaç dakika sonra Ali Aydoğdu cılız bir sesle; "Şimdiden ayarladuk yerleri" deyince, muhtar başladı konuşmaya; "evet ilerde buralar altın değerinde değerlenecek. Senide aramıza aldık. Ohhhh hem buradan Bolu güzel görünür. Hem de gelen giden dua eder. Beğendin mi sürprizimizi. Allanı seversen doğru söyle..."
       Ben halen kendi mezarım gözümün önünde ve sesim soluğum kesilmiş vaziyetteyim. 
       Ali Aydoğdu ve Ali Rıza Kahruman'la böyle bir anımız var. Ali Aydoğdu geçen yıl vefat etti. Dün de Ali Rıza Kahruman'ı kaybettik. Allah her ikisinin de mekanını cennet etsin, nur içinde yatsınlar.

                                                       Ergün MUTLU-Hollanda